De bril

Geschreven door Madam van Lovemich

Daar sta ik dan eindelijk – na jaren van uitstel – bij de opticiën om mijn ogen te laten doormeten. Niet alleen omdat ik geen steek meer zie met lezen, echter ook de kortere afstanden beginnen op te spelen (lees: tv-gedeelte/gezichtsherkenning/dashboard auto (!)).

Ooit heb ik lenzen geprobeerd. Maar daar viel geen eer aan te behalen. Wat een foltering. Ze gingen er niet in, maar daarna ook niet meer uit. Uren heb ik zitten ploeteren en vloeken om tenslotte tot de conclusie te komen dat ik gewoon geen geduld heb. Uiteindelijk lag het dus niet aan de lenzen maar aan mijn gebrek aan doorzettingsvermogen.

Het moest dus een bril worden. Echter….Ik? Een hele dag een bril dragen? Nee hoor, no way! Veel te ijdel voor…Vandaar de jarenlange ontkenning. Tot 2 maanden geleden dan.

Via via was ik bij een ‘hippe’ brillenzaak terechtgekomen. Klein kneuterig zaakje met ouderwetse vitrinekastjes, behangetje aan de muur, fijne visgraat op de vloer en ornamenten op het plafond. Helemaal mijn ding. Ohja, DE bril..

Na 3x terugkomen had ik mijn keuze gemaakt. Een mooi iel exemplaartje met ivoorwitte omkasting met gouden pootjes. Het montuur past precies bij mijn kleur haren. Een bril die ‘wegvalt’ in je gezicht zodat het niet opvalt dat je een bril draagt. Althans dat was de bedoeling. Echter de praktijk wijst anders uit. Hoe vaak de opticiën ook roept ‘het staat je prachtig’, voor mijn gevoel valt alles nu weg in mijn gezicht. En oh God, ik vind mezelf zooooo niet aantrekkelijk meer. Zeg maar type ‘oude doos’. En daar zou dan de acceptatie van het veertiger zijn moeten beginnen zou je denken. Helaas, de non-acceptatie groeit alleen maar.

Wat me brengt tot de volgende anekdote: stond ik bij een kledingzaak in Meerssen en viste mijn leesbril (ook die heb ik nog) uit mijn handtas om de prijs van een blouse te bekijken. Maar hee, ik kon niks lezen? Hoe kon dat nu? In paniek begon ik te denken dat het wellicht iets te maken zou kunnen hebben met de botox-prikjes (‘slechts’ 15 eenheden voor de kenners onder ons) die ik een uur vooraf had laten zetten. Shitttt, ik zou toch niet blind worden alleen omdat ik een paar rimpels wilde bevriezen??? Het zweet brak me uit. Totdat ik mijn nieuwe bril op mijn neus plaatste. He??? Nu kon ik het opeens wel lezen??? Maar mijn leesbril was toch nog niet zo oud? Waren mijn ogen dan al zo snel achteruit gegaan? Nee hoor, er lag alleen 1 glaasje (en ook nog die van het goede oog) op de bodem van mijn tas….Hoezo blond?

Ik wens jullie allen een zichtbaar goed 2018!